IWEIN VAN AALST

Verslag ledenvergadering van donderdag 24 oktober 2024

Aanwezig : Michel De Gols, Johan Baten en Hilde, Maria De Proft, Willy De Smet en Rita, Dirk De Troch, Frans Jansegers en Annie, Freddy Maes en Martine, Eddy Merveillie, Nestor Roseleth, Ariël Van Den Bossche, Willy Van der Voorde en Marie Paul, Firmin Verbrugge en Nadine, Michel Verhelst.

Gasten: Julien en Godelieve Noynaert, gasten van Willy De Smet.

Annemie Baten, gaste van Johan Baten

Verontschuldigd : Eddy Merveillie, Reddy Van der Borght, Luc Van Der Straeten

Spreker : Marc De Bie : De vrouwen van Laken

Menu :

Voorgerecht:Zeebaars op vel gebakken, jus van kalf, enokio, risotto van bospaddenstoelen.

Hoofdgerecht : Wilde eend , witloof, knolselder, wildkroket, madeirasaus

Dessert :Mango, passievrucht, panna cotta

Na de gebruikelijke aankondigingen van onze voorzitter en de protocolmeester krijgt onze gastpreker Marc de Bie het woord. Hij brengt ons een lezing over het wel en wee van enkele prinsessen van het Belgisch vorstenhuis.

De vrouwen van Laken

Tot in 1991was de Belgische troonopvolging geregeld volgens de Salische wet die bepaalt dat enkel mannen de troon kunnen bestijgen. Met een nog niet gehuwde prins Filip was Laurent, geheel tegen de wil van koning Boudewijn, de volgende in lijn voor de troon en dus werden de regels aangepast. Deze ingreep illustreert dat het leven van prinsen en prinsessen niet altijd verloopt zoals gepland.

Louise van Orleans

Door haar verstandshuwelijk met Leopold van Saksen Coburg werd zij de eerste koningin van België. Het huwelijk was bedoeld om België van Franse bezetting te vrijwaren. Hoe ongelukkig Louise zich voelde blijkt uit de vele brieven aan haar moeder in Parijs. Zij voldeed echter aan haar verplichting en zorgde voor mannelijke opvolgers. Leopold beoefende zijn vruchtbare bezigheden echter ook buiten het echtelijk bed en kreeg naast zijn wettelijke dochter met Louise ook een buitenechtelijke dochter met mademoiselle Girardin wiens nazaten in Sint Ulriks Kapelle een geuzebrouwerij stichtten.

Charlotte

Met zijn wettelijke dochter Charlotte maakte Leopold I zijn reputatie als koning-koppelaar andermaal waar. Zij werd uitgehuwd aan Maximiliaan van Habsburg , broer van keizer Franz Jozef. De Franse poging om via dit huwelijk met Oostenrijkse steun in Mexico een Franse kolonie te stichten, faalde echter jammerlijk. Maximiliaan werd door de Mexicanen geëxecuteerd en een waanzinnig geworden Charlotte eindigde haar leven in het kasteel van Boechout te Meise.

Marie Henriette

Marie Henriette, dochter van een kozijn van Franz Jozef, huwde Leopold II. Het huwelijk was een complete mismatch. Toch werden er uit de verbintenis 4 kinderen geboren : 1 zoon en drie dochters. Het jongetje stierf op 10 jarige leeftijd. Marie Henriette trok zich terug in Spa terwijl Leopold zijn liederlijke levenswandel met zijn vele maîtresses verderzette. Marie Henriette overleed in 1902.

Louise, oudste dochter van Leopold II

Louise huwde op 16 jarige leeftijd met Filip van Saksen Coburg, een dik, wellustig maar schatrijk heerschap. Ook dit was een ongelukkige verbintenis. Louise zocht echter troost in het spenderen van geld en flirten in de uitgaanswereld van het mondaine Wenen. Haar affaire met de Kroatisch graaf Geza Mattanich werd haar echter fataal. Filip zorgde ervoor dat Louise in een veredeld krankzinnigengesticht werd opgesloten en de graaf voor zes jaar achter de tralies belandde. Maria Stöger, een dame die in de linkse pers het hele verhaal had gevolgd, slaagde erin om samen met Mattanich die onder socialistische druk vrijkwam, Louise uit het gesticht te bevrijden. Het trio ging in Parijs leven waar het armoe troef was. Enkel de goedverkopende memoires van Louise zorgde voor enig betekenisvol inkomen. Na Mattanichs overlijden trok Louise naar Wiesbaden waar zij op 66 jarige leeftijd overleed en op de armenbegraafplaats ter aarde werd besteld.

Stephanie

Louises jongere zus Stepanie werd de gemalin van Rudolf, de kroonprins van Oostenrijk-Hongarije. Ook hier was het echtelijk geluk niet op de afspraak. Reeds na enkele weken was duidelijk dat Rudolf zijn voordien al intens uitgaansleven verderzette. Toch kreeg het echtpaar 1 kind : Elizabeth. Andere kinderen kwamen er niet aangezien Stephanie door Rudolf met syfilis besmet was geraakt. Zoals kon worden verwacht eindigde alles in een tragedie. Een depressief geworden Rudolf schoot zich binnen het stemmige decor van het jachtslot Mayerling een kogel door het hoofd. Stephanie trok zich hierna gedurende 5 jaar terug uit het openbare leven maar kwam terug aan de zijde van Ellemeer von Lohnyay, grootgrondbezitter en gewezen diplomaat. Ditmaal werd het sprookje waarheid. Het echtpaar leefde ondanks de vele maatschappelijke en politieke veranderingen nog lang en gelukkig in het kasteel Panonhalma in de Donauvallei. Beiden stierven in 1945.

Eddy MERVEILLIE

secretaris -verslaggever

IWEIN VAN AALST

Verslag ledenvergadering van donderdag 26 september 2024

Aanwezig : Michel De Gols, Johan Baten en Hilde, Maria De Proft, Willy De Smet en Rita, Dirk De Troch, Frans Jansegers en Annie, Freddy Maes en Martine, Eddy Merveillie, Nestor Roseleth, Ariël Van Den Bossche, Reddy Van der Borght, Luc Van Der Straeten, Willy Van der Voorde en Marie Paul, Firmin Verbrugge en Nadine, Michel Verhelst.

Gasten: Julien en Godelieve Noynaert, gasten van Willy De Smet.

Annemie Baten, gaste van Johan Baten

Spreker :

Bert Govaerts : Erfgoed op de vlucht.

Menu :

Voorgerecht : Lengfilet, kreeftenbisque, mossel, salsa tomaat

Hoofdgerecht : USA-steak, chimichiri, krieltjes, kruidensla

Dessert : chocomousse, kokoschilfertjes, rood fruit

Deze eerste ledenvegadering na het zomerreces werd geopend met de gebruikelijke begroetingen en mededelingen door protocolmeester Willy Van der Voorde en onze voorzitter Michel De Gols. Vervolgens werd ter nagedachtenis van ons pas overleden lid Julien Librecht 1 minuut stilte in acht genomen.

Na het verorberen van een waarlijk succulente maaltijd was het tijd voor onze gastspreker Bert Govaerts met een uiteenzetting over het lot van de Belgische kunstwerken en archieven in oorlogstijd. De gastspreker werd ingeleid door Eddy Merveillie.

Alvorens uit te wijden over de specifieke toestand in bezet België gaf de spreker enkele bedenkingen bij wat gemeenzaam als “kunstroof” wordt beschouwd. Door de eeuwen heen is het immers steeds zo geweest dat in tijden van oorlog de overwinnende partij vanuit de veroverde gebieden heel wat oorlogsbuit mee naar huis sleepte waaronder ook vaak kunstwerken en archieven. Een praktijk waaraan heel wat musea nu nog altijd een goed deel van hun rijke collectie te danken hebben. Zo is er bijvoorbeeld het Franse Louvre dat door Napoleon werd volgestouwd met naar Frankrijk overgebrachte kunstschatten. Het is pas met de Conferenties van Den Haag in 1899 en 1907 dat er voor het eerst een internationaal akkoord kwam omtrent de bescherming van cultureel erfgoed in tijden van oorlog. Onder andere de vernietiging door de Duitsers van de Leuvense universiteitsbibliotheek tijdens Wereldoorlog I bracht echter al vlug het bewijs dat gemaakte afspraken niet altijd werden nageleefd. Duitsland werd krachtens het Verdrag van Versailles van 1919 echter wel gedwongen tot herstelbetaling voor deze culturele barbarij en restitutie van zoveel mogelijk gelijkaardige boekwerken.

Toen medio de jaren 1930 de oorlogsdreiging weer toenam bleek dat men althans in België uit het verleden de nodige lessen had getrokken en nagedacht werd over hoe men het culturele erfgoed enigszins het best kon beschermen tegen de gevolgen van een gewapend conflict. Hierbij kreeg in Wallonië gelegen kasteel van Lavaux- Sainte- Anne een hoofdrol toebedeeld. De ligging, de stevige structuur en de aanwezigheid van een slotgracht die eventueel voor het nodige bluswater kon zorgen maakte van het kasteel een geschikte bergplaats. Het beheer van deze “bergplaats” werd toevertouwd aan Herman Bouchery, destijds conservator van het Museum Plantin Moretus te Antwerpen. Dat Bouchery zijn taak zeer ter harte nam mag blijken uit het feit dat hij er ondermeer voor zorgde dat er in de kasteelkelder een uiterst geavanceerde Nederlands luchtdroogtoestel werd geïnstalleerd. Een groot deel van de in Lavaux – Sainte - Anne ondergebrachte kunstwerken kwam uit het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten te Antwerpen maar na enige aarzeling besloot ook het Brugse stadsbestuur om van de aangeboden schuilplaats gebruik te maken.

Het KMSKA was al in 1939 zelf begonnen met grote kunstwerken en schilderijen naar haar bomvrije kelders te verhuizen. Vanaf mei 1940 was het echter de “Kunstschutz”, een gespecialiseerde afdeling van het Duitse leger onder leiding van Heinz Rudolf Rosemann die het laatste woord had. Toen de geallieerden in het voorjaar van 1942 het bezette gebied volop begonnen te bombarderen gaf de Kunstchutz ( die wel aan bescherming van plaastelijk erfgoed deed maar uiteraard ook haar eigen agenda conform de de richtlijnen van het Nazi-regime uitvoerde) het bevel om de kunstwerken naar Lavaux – Sainte - Anne over te brengen. Op deze manier werd het plaatselijk kasteel tussen juli 1942 en augustus 1944 ingericht als een van de best uitgeruste archief- en kunstdepots van België waar meesterwerken van Hans Memling, Jan Van Eyck, Jeroen Bosch en Rubens een veilig onderkomen kregen.Het is echter cynisch dat enkele van de kunstwerken die zolang door Bouchery en zijn ploeg werden bewaakt en beschermd ernstig beschadigd raakten toen einde augustus 1944 het kasteel moest worden ontruimd en het convooi dat de werken terug naar “huis” bracht door geallieerde vliegtuigen werd beschoten, een incident waarbij ook nog eens vier doden vielen. De uit Lavaux – Sainte – Anne “geëvacueerde” objecten werden voor de resterende tijd van de oorlog in de kelders van de Nationale Bank te Brussel opgeborgen.

Eddy MERVEILLIE

secretaris -verslaggever

IWEIN VAN AALST
Verslag ledenvergadering Do 27 juni 2024.

Aanwezig: Michel De Gols en Hilde, Maria De Proft, Johan Baten en Hilde, Willy De Smet en Rita, Dirk De Troch, Frans Jansegers en Annie, Freddy Maes en Martine, Reddy Van der Borght, Luc Van Der Straeten, Willy Van Der Voorde en Marie Paul, Firmin Verbrugge en Nadine, Michel Verhelst.
Gasten : Julien Noynaert en Godelieve.

Onze protocolmeester Willy opende de vergadering en stelde tevens onze gastspreker Johan Van den Driessche voor: Johan Van den Driessche, geboren en getogen Brusselaar, woont met zijn gezin al een aantal jaar aan de Vlaamse Westkust. Hij is actief in het internationaal zakenleven, eerst bij KPMG, nu als onafhankelijk bestuurder van vennootschappen. Zijn druk beroepsleven heeft hij steeds gecombineerd met een sterk Vlaams en sociaal engagement (Anti-Egmontcomité, VVB,Nationaal voorzitter (nu Cultuursmakers), voorzitter Voka Brussel, stichtend ondervoorzitter Denkgroep in de Warande, bestuurder van o.a. Odisee Hogeschool, Vlamingen in de Wereld, Huis van het Nederlands). Hij was ook vijf jaar Brussels volksvertegenwoordiger. Tijdens zijn deeltijds academisch engagement (o.a. Antwerp Management School en VLEKHO (nu KUL-Campus Brussel) heeft hij heel wat gepubliceerd en naar schatting 400 seminaries en toespraken gehouden in binnen-en buitenland. In 2021 verscheen zijn eerste roman getiteld “OOIT.”

Menu :
Als voorgerecht een klassieker: steak tartaar met tomatensalsa.
Hoofdgerecht : pasta à la vongole
Parfait van chocolade met kers.

Als eerste deel van zijn voordracht gaf Johan ons, als geboren Brusselaar en Brusselkenner, zijn visie over “Brussel en de band met Vlaanderen”.

Nadien lichtte hij ons zijn nieuwe ( tweede) roman toe , die verscheen bij Willems Uitgeverij : “ Een geur van zonsverbijstering “
Opnieuw trakteert Johan de lezer op een spannend en mysterieus verhaal waarin het bijzondere luistercafé van de al even opvallende uitbaatster Mady een sleutelrol blijkt te spelen. Het verhaal brengt ons in Flanders Fields, Antwerpen, en het Berlijn van Paul Van Ostaijen en David Bowie.
Johan BATEN.
Verslaggever ad interim.

IWEIN VAN AALST

Verslag ledenvergadering van donderdag 23 mei 2024

Aanwezig : Michel De Gols en Hilde, Maria De Proft, Willy De Smet en Rita, Dirk De Troch en Renilde, Frans Jansegers en Annie, Freddy Maes en Martine, Eddy Merveillie, Nestor Roseleth, Ariël Van Den Bossche, Reddy Van der Borght, Luc Van Der Straeten, Willy Van der Voorde en Marie Paul, Firmin Verbrugge en Nadine, Michel Verhelst.

Gasten: Tom Eelbode & Michèle Everaerd,

ulien & Godelieve Noynaert, gasten van Willy De Smet.

Spreker : Paul Yperman

Menu :

Voorgerecht : Sauce Vièrge(olijfolie, kappertjes, tomaat sjalot) en snoekbaars

Hoofdgerecht : witte asperges , bimi, graanmosterdsaus,speenvarken

Dessert : yoghurtijs, structuur van chocolade

Na een korte inleiding verleende ons medelid Frans Jansegers het woord aan de spreker van de avond voor zijn lezing over ‘De aanbevelingen van de werkgroep tot verbetering van het onderwijs.’ Het door de heer Yperman op een zeer vlotte manier gebrachte betoog zorgde duidelijk voor gemengde gevoelens bij enkele toehoorders. Spreker bracht een eerder bedrijdfseconomische benadering van de problemen waardoor meer pedagogische aspekten en de groeiende nefaste invloeden vanuit een voor het onderwijs steeds minder respect tonende samenleving in deze uiteenzetting wat op de achtergrond bleven. Wat het besturen van scholen/scholengroepen betreft werden vooral de zegeningen van de schaalvergoting dik in de verf gezet. Deze schaalvergroting zou volgens de commissie niet enkel op het vlak van beheer en financiën voor de beste resulaten zorgen maar ook gunstig zijn voor het onderwijsniveau. Deze stelling verleidde ons geacht medelid en ervaringsdeskundige Firmin Verbrugge tijdens het vragenrondje tot de vraag of er bij de organisatie van ons onderwijs ook niet wat meer netoverschrijdend moet worden gedacht.

Het doel van de commissie was ondermeer ook het formuleren van een langetermijnvisie op het lerarenberoep en de lerarenloopbaan. Naast actieve leraars en directeurs werd voor deze denkoefening ook een beroep gedaan op academische onderwijsexperten, HR-specialisten en mensen met ervaring in sociaal overleg binnen het onderwijsveld. Wat de nood voor de herwaardering van het lerarenberoep betreft bleek de verloning alvast geen struikelblok vermits deze door de commissie als marktconform werd beoordeeld. Wel wordt er blijkbaar heel wat heil verwacht van een doorgedreven professionalisering van het beroep waarbij er een aantal stadia moeten worden doorlopen van de “aspirant leraar” tot “startend leraar” om ten slotte als een ervaren leraar uiteindelijk tot de verheven staat van “senior leraar” te worden gepromoveerd. Een goede begeleiding bij de start gevolgd door een permanente professionele vorming wordt door de wijzen van de commissie hierbij als onontbeerlijk geacht omdat naast het tekort aan leraren zich evenzeer een kwalitatief probleem stelt.

Professionalisering moet er volgens de commissie ook zijn in het schoolbestuur. Directiefuncties zouden idealiter mandaatfuncties voor een duur van 6 jaar moeten zijn en gepaard gaan met een hogere financiële vergoeding. Een directeur moet immers in de eerste plaats een manager zijn zowel op financieel als HR-vlak. De commissie pleit dan ook, ondanks de regeldrift van de Vlaamse overheid, voor een grotere autonomie van de schoolbesturen die vervolgens dankzij een systeem van enveloppefinanciering een personeelsbeleid naar maat van de eigen school kunnen voeren. Volgens de spreker bezitten de scholen trouwens al over een ruime autonomie maar wordt die door de scholen niet of zelden tenvolle benut.

Uiteraard was het voor de heer Yperman onmogelijk om binnen het gegeven tijdsbestek een uitvoerige toelichting te brengen over het volledige commissieverslag. Wel werd tijdens de vragenronde oa. verwezen naar de moeilijkheden ingevolge de toenemende culterele diversiteit binnen de klassen alsook de voor de ouders al of niet nog bestaande mogelijkheid van een vrije schoolkeuze voor hun kind, twee hete hangijzers die nog voor een geanimeerde slotdiscussie van deze ledenvergadering zorgden.

Eddy MERVEILLIE

secretaris -verslaggever

IWEIN VAN AALST
LEDENVERGADERING VAN DO 25 APRIL 2024.
Aanwezig : Baten Johan en Hilde, De Gols Michel, De Proft Maria ,De Smet Willy en Rita, De Troch Dirk, Jansegers Frans en Annie, Jansegers Roeland, Maes Freddy en Martine, Roseleth Nestor en Danielle, Van Den Bossche Ariel, Van Der Borght Reddy, Van Der Straeten Luc, Van Der Voorde Willy en Marie-Paul, Verbrugge Firmin en Nadine, Verhelst Michel, Eelbode Tom en Michèle Everaert.
Verontschuldigd : Eddy Merveillie.
Gasten: Noynaert Julien en Godelieve, Baten Anne-Marie, De Konink Raf.

Menu:
Voorgerecht : Risotto/asperge/tagliatelli en espuma
Hoofdgerecht : Onglet filet met spitskool , zoete aardappel, bordelaise en daslook.
Dessert : witte chocoladeparfait “kletskop” met crumble ruby chocolade.
Gastspreker: Onze aangekondigde spreker Dhr Paul Yperman had zich vergist van dag en was ook “ultiem” niet beschikbaar.
De honneurs werden in laatste instantie waargenomen door ons medelid Ariël Van Den Bossche met een uiteenzetting over Successierechten in Vlaanderen. Naast het technische gedeelte ( met o.m. de verschillende tarieven ) gaf Ariël ook een aantal tips mee hoe men het vererven van zijn nalatenschap optimaal kan plannen.
Wij danken Ariël om , zonder voorbereiding, ons op een aangename manier te entertainen met zijn parate kennis !
Baten Johan.
(verslaggever ad interim)

Iwein van Aalst

Verslag ledenvergadering van donderdag 22 februari 2024

Aanwezig : Michel De Gols, Johan Baten en Hilde, Maria De Proft, Willy De Smet en Rita, Dirk De Troch en Renilde, Frans Jansegers en Annie, Freddy Maes en Martine, Eddy Merveillie, Nestor Roseleth, Ariël Van Den Bossche en Vera, Reddy Van der Borght en Clara, Luc Van Der Straeten, Willy Van der Voorde en Marie Paul, Firmin Verbrugge en Nadine, Michel Verhelst.

Gasten: Louis De Brandt en Chris Moens, gasten van Reddy Van der Borght, Annemie Baten, gast van Johan Baten, Herman Morel, gast van Eddy Merveillie, Caroline Merveillie, gast van Eddy Merveillie, Marc en Anita Vanderborght – Van Keer, gasten van Dirk De Troch, Julien en Godelieve Noynaert gasten van Willy De Smet, Rony en Francine Van De Velde, gasten van Johan Baten, Jan en Martine Jansegers, gasten van Frans Jansegers.
Spreker : Prof. Steven Van Gucht

Menu : Voorgerecht : Oostends vispannetje met vers brood Hoofdgerecht : Groentekrans met varkenshaasje en hoevekip , rosti en Goeste-saus Dessert : koffie met versnapering

Op donderdagavond 22 februari 2024 was het in zaal Goeste te Wieze verzamelen geblazen voor de aan de oevers van de Dender gevestigde Marnixringen. Onze ring “Iwein van Aalst” organiseerde er samen met “Aalst Denderend Land” een driegangen-menu met lezing door viroloog Steven Van Gucht terwijl wij de vrienden van de ring ”Ros Beiaard” uit Dendermonde als bezoekers mochten verwelkomen. Met 83 aanwezigen was de zaal goed gevuld. Na de welkomstwoorden en dienstmededelingen van onze voorzitter en de beide van dienst zijde protocolmeesters zorgde ons medelid Firmin Verbrugge nog voor een korte inleiding van de spreker.

Steven van Gucht groeide op te Merchtem op een boederiij waar zijn ouders niet enkel kalveren vetmestten maar ook varkens, konijnen en zelfs Siberische Husky's kweekten. Hierdoor kwam hij al van kindsbeen af in contact met het beroep van dierenarts. Ondanks alle goede zorgen gebeurde het immers toch dat af en toe één of andere ziekte de veestapel kwam teisteren. Het is dan ook helemaal niet zo vreemd dat Steven zelf ook voor het beroep van dierenarts koos. Dat deze studie “slechts” 6 jaar duurde in tegenstelling tot de studie voor geneesheer die 7 jaar in beslag nam, was mooi meegenomen en in de geest van een achttienjarige zelfs een doorslaggevend element. Na het beëindigen van zijn veeartsenijstudies doctoreerde Steven van Gucht, in tempore non suspecto, in 2005 met een onderzoek naar het Porcien respiratoir coronavirus bij varkens, een virus dat ook model kan staan voor het Sars -coronavirus. Niets liet toen echter vermoeden dat hij 15 jaar later als woordvoerder van Sciensano en één van de adviseurs van de Belgische regering voor heel Vlaanderen het gezicht van de onverbiddelijk toeslaande COVID-19 pandemie zou worden. Tijdens zijn uitéénzetting “COVID-19, een pandemie als geen ander” focust onze spreker, naast de nodige uitleg over wat virussen nu eigenlijk zijn, dan ook op zijn ervaringen als regeringsadviseur inzake volksgezondheid. Toen eind februari 2020 de horrorbeelden van met COVID-patienten gevulde overvolle Italiaanse ziekenhuizen het Belgische journaal haalden, was het iedereen duidelijk wat onvermijdelijk op ons afkwam. In een memorabele regeringsmeeting werd op 12 maart 2020 dan ook tot een lockdown beslist waarmee meteen het hele maatschappelijke leven tot stilstand kwam. Ook werd de mondmaskerplicht ingevoerd, iets wat volgens Van Gucht strikt noodzakelijk was want “als overheid iets vriendelijk vragen” brengt in België geen zoden aan de dijk. Het werd al snel duidelijk dat om dergelijke ingrijpende maatregelen succesvol te laten verlopen en de bevolking van de ernst van de situatie te overtuigen er een grote nood was aan een heldere communicatie. Zeker in deze tijden waarin de sociale media een zeer grote invloed op de massa uitoefenen en de tegenstanders van vaccinatie dus een gedroomd platform hadden om hun kritiek te spuien op zowel het beleid van de overheid als op de medische aanpak van de pandemie. Het was daarom belangrijk dat de rollen duidelijk gescheiden bleven : als regeringsadviseur hield Prof. Van Gucht zich bij de communicatie van wetenschappelijke cijfers en feiten terwijl de politici op hun beurt zorgden voor de zich opdringende beleidsmaatregelen en de naleving ervan.
Voor viroloog Steven van Gucht bestaat over het belang van vaccinatiecampagnes echter geen enkele twijfel. Hij wijst er op dat wij eigenlijk zelfs geluk hebben gehad dat er al heel snel een werkbaar vaccin kon worden ontwikkeld. De techniek voor het ontwikkelen van Rna-vaccins laat immers een snelle aanmaak toe maar bovendien is het een meevaller dat het mogelijk is om tegen het SARS virus een vaccin te maken, iets wat niet voor elk virus kan. Sommige virussen muteren immers zo dikwijls en zo snel dat het gewoon onmogelijk blijkt om een vaccin te ontwikkelen. HIV is het schoolvoorbeeld van een dergelijk virus en daarom werd voor de bestrijding ervan volop ingezet op de (succesvolle) ontwikkeling van een behandeling met virusremmers.

De COVID-19 pandemie was niet de eerste, en zal met zekerheid niet de laatste grote virusuitbraak zijn die de wereldgezondheid bedreigt. Een blik op het verleden leert ons dat elke 10 tot 30 jaar dergelijke uitbraak kan worden verwacht. De verwachting is zelfs dat deze frequentie nog zal toenemen gezien de grote druk van de steeds toenemende wereldbevolking op de natuur. De mens verdringt steeds meer de natuur waarbij hele biotopen worden vernietigd. Bovendien is er ook nog het fenomeen van de grote Aziatische markten waar dieren levend worden verhandeld en in Afrika is er de bloeiende handel en het verbuik van het zogenaamd “bushmeat”. Dit alles zorgt voor omstandigheden waarbij er steeds meer mogelijkheden kunnen ontstaan dat een virus van dier op mens overgaat. Net zoals dit bijvoorbeeld gebeurde met het ebolavirus na het consumeren van besmette vleermuizen. Dit alles in combinatie met de huidige wereldwijde mobiliteit van de mens kan er vervolgens voor zorgen dat een dergelijk virus in 24 uur de wereld rond gaat.
Waakzaamheid blijft dus geboden en het onderzoek naar de ontwikkeling van vaccins en behandelingen moet volgens Prof. Van Gucht dan ook onvermoeibaar worden voortgezet. Ook het terugvinden van de oorsprong van de uitbraak, het opsporen van de zogenaamde patient nr1, is van belang bij het bestrijden van een potentiële pandemie. Voor wat betreft COVID-19 blijft China, en meer bepaald de markt van Wuhan, hier de eerste verdachte. De gangbare theorie is dat op deze locatie het virus verspreid is geraakt door het verhandelen van besmette wasbeerhonden, die zelf het
virus doorkregen via contact met vleermuizen. Helaas belemmert de Chinese overheid deze zoektocht door het achterhouden van informatie.

Als besluit kon Prof. Van Gucht nog meegeven dat België zich best goed door de pandemie heeft doorgeworsteld, al ging dat ook met ups en downs. De Belgische aanpak was er immers één van periodes met strenge maatregelen afgewisseld met ogenblikken waarop de teugels wat meer konden worden gevierd. De Belg toonde zich daarbij doorgaans behoorlijk gedisciplineerd in de naleving van de opgelegde maatregelen , ook al was er enig verschil merkbaar tussen Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Al met al kunnen de Belgische resultaten de vergelijking met de buitenlandse goed doorstaan, zoals bijvoorbeeld met de situatie in Zweden waar de maatregelen minder streng waren maar anderzijds wel rechtlijninger in de tijd.
Eddy MERVEILLIE secretaris -verslaggever

IWEIN VAN AALST
Verslag ledenvergadering van zondag 21 januari 2024

Aanwezig : Michel De Gols en Hilde, Maria De Proft, Frans Jansegers en Annie, Freddy Maes en Martine, Eddy Merveillie, Nestor Roseleth en Daniëlle, Ariël Van Den Bossche en Vera, Reddy Van der Borght en Clara, Luc Van Der Straeten, Firmin Verbrugge en Nadine, Michel Verhelst.

Gasten: Louis De Brandt en Kris Moens, gasten van Reddy Van der Borght, Philippe Renders (gastspreker) en echtgenote Lut.
Menu : Voorgerecht : Ravioli van foie met espuma van veenbessen en gekaramelliseerde appeltjes Hoofdgerecht : Lotte met risotto van tuinkruiden, scheermesje en garnaaltjes, basilicumsausje Dessert : Duo chocolade, roodfruit en rabarbercoulis

De eerste ledenvergadering van 2024,en tevens nieuwjaarsviering, staat helemaal in het teken van de Belgische wijnen. Onze gastspreker Philippe Renders, een gediplomeerd sommelier en passioneel wijnliefhebber komt op uitnodiging van voorzitter Michel De Gols vandaag immers een warm pleidooi houden voor de degustatie van Belgische wijn. Het spreekt dan ook voor zich dat bij deze gelegenheid zowel bij het nuttigen van het voorgerecht als het hoofdgerecht een Belgische versie van de godendrank wordt uitgeschonken en door de gastspreker passend becommentarieerd. Alvorens wij vervolgens het dessert krijgen geserveerd brengt de heer Renders een uiteenzetting over hoe en waarom de Belgische wijnen langzaam maar zeker hun plaats op de markt veroveren.
Hij start zijn verhaal met een kort historisch overzicht waarbij duidelijk wordt dat er reeds ten tijde van de Romeinen in onze contreien aan wijnbouw werd gedaan, iets waarvan men onder andere in het museum te Tongeren nog bewijzen kan terugvinden. Tijdens de middeleeuwen waren het vooral de financieel en economisch machtige abdijen zoals deze van Affligem die grote wijngaarden bezaten en uitbaatten. Voor de wijnbouw is echter niet alleen de kwaliteit van de grond maar ook het klimaat van groot belang. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er tijdens de 16e -17e eeuw, een periode die klimatologisch als de kleine ijstijd wordt aangeduid, in onze streken een terugval was. Het blijkt immers dat de meest geschikte wijngebieden zowel in het noordelijk als het zuidelijk halfrond tussen de 30e en de 50e breedtegraad zijn gelegen wat meteen betekent dat België letterlijk een grensgeval is en de minste temperatuurschommeling in het klimaat van belang is. Momenteel kent België 5 regio's waar de omstandigheden gunstig zijn voor de viticultuur. In Vlaanderen zijn dat het Westvlaamse Heuvelland, Haspengouw, het Hageland en de Limburgse maasvallei en in Wallonië het gebied tussen Samber en Maas. In al deze streken heerst immers een gunstige combinatie van microklimaat en een bodem bestaande uit zandleem. Het is pas met de toenemende welstand na de 2e wereldoorlog en het ontdekken van Frankrijk als favoriete vakantiebestemming dat het grote publiek in België meer en meer vertrouwd werd met de wijncultuur. Omstreeks 1960 kreeg de Limburger Jean Bellefroid het vermetele idee om zelf, hier in België met de wijnbouw te beginnen. Het waagstuk van deze pionier werd een onvermoed succes en kreeg door de jaren heen steeds meer navolging. Gezien de klimatologische omstandigheden en de samenstelling van de bodem wordt er in België hoofdzakelijk witte en mousserende wijnen geproduceerd. In onze streken zijn het immers de druiven zoals de pinot gris en de chardonnay die het best gedijen. Clos d'Opleeuw, Entre Deux Monts, Chardonnay Meerdael, zijn slechts enkele van de wijgaarden die reeds hun uitstekende kwaliteit hebben bewezen.

Het is dus duidelijk dat ook in België aan wijnbouw kan worden gedaan en dat bovendien de gevolgen van de klimaatopwarming de omstandigheden steeds gunstiger maken. Om een succesvolle wijnboer te worden is het echter niet voldoende om binnen het gepaste microklimaat over de geschikte grond te beschikken. Het financiële kostenplaatje en de haast spreekwoordelijke Belgische regelneverij maken het zowel voor de starters als de reeds gevestigde waarden niet evident om er een rendabele onderneming van te maken. Daarom besluit onze gastspreker dan ook met een oproep om komaf te maken met de regionaal verbonden “appellations”(appellation d'origine contrôlée en appellation d'origine protégée) en de krachten te bundelen tot 1 Belgische appellation wat de gemeenschap van de wijnboeren meteen een grotere maatschappelijke en economische slagkracht zou kunnen bezorgen.
Na het traditionele vragenrondje lanceert Hilde, de echtgenote van onze voorzitter, het idee om met ons gezelschap eens een trektocht langsheen de verschillende wijngebieden te maken. Een voorstel dat uw bestuur toch even moet laten bezinken.

De vergadering wordt afgesloten met een mededeling door Firmin Verbrugge die een laatste stand van zaken in verband met ons Kortfilmfestival brengt en tevens een warme oproep richt tot de leden om zich te engageren hetzij als jurylid , hetzij als helpende hand op de dag van het festival. Ook namen van nog bijkomende sponsors worden in dank aanvaard.

Eddy MERVEILLIE secretaris -verslaggever

IWEIN VAN AALST
Verslag ledenvergadering van donderdag 23 november 2023

Aanwezig : Johan Baten en Hilde, Michel De Gols, Willy De Smet en Rita, Maria De Proft,Dirk De Troch, Frans Jansegers en Annie, Freddy Maes en Martine, Eddy Merveillie, Nestor Roseleth, Ariël Van Den Bossche, Reddy Van der Borght, Luc Van Der Straeten, Firmin Verbrugge en Nadine, Michel verhelst., Willy Van der Voorde en Marie Paul.

Menu (die door allen zeer werd gesmaakt) : Voorgerecht : Bouillon, eendravioli, ganzelever Hoofdgerecht: Hazenpeper met amandelkroketjes Dessert : Caramel, chocolade en hazelnootjes

De ledenvergadering stond volledig in het teken van de bestuursverkiezing. Na een korte rondvraag bij de leden over wie al of niet een bestuursfunctie ambieerde werd tot de stemmingsprocedure overgegaan. Hierbij werd met éénparigheid van stemmen besloten om het aftredend bestuur per direct te herbenoemen. Alle bestuursleden zetten hun huidige functie dus verder :
Voorzitter : Michel De Gols

Ondervoorzitter : Johan Baten

Secretaris : Eddy Merveillie

Penningmeester : Luc Van der Straeten

Protocolmeester : Willy Van der Voorde

Michel Verhelst blijft ringnetmeester Conform met de richtlijnen van het hoofdbestuur werd er bijkomend ook een adjunct-bestuurslid verkozen. Deze eer valt te beurt aan Freddy Maes.

Ons medelid en drijvende kracht achter de organisatie van ons kortfilmfestival Firmin Verbrugge schetste terloops een korte stand van zaken. Elf scholen tonen zich inmiddels bereid om aan deze wedstrijd deel te nemen. De termijn voor het indienen van de kortfilmen is verlengd tot en met 15 januari 2024. Naast enkele organisatorische pijnpunten die binnen de werkgroep verder zullen worden besproken, is vooral het vinden van de nodige sponsors de belangijkste horde die nu moet worden genomen.
Eddy MERVEILLIE secretaris -verslaggever

IWEIN VAN AALST
Verslag ledenvergadering van donderdag 26 oktober 2023

Aanwezig : Johan Baten en Hilde, Michel De Gols, Maria De Proft,Dirk De Troch, Frans Jansegers en Annie, Freddy Maes en Martine, Eddy Merveillie, Nestor Roseleth, Ariël Van Den Bossche, Reddy Van der Borght, Luc Van Der Straeten, Firmin Verbrugge en Nadine, Michel verhelst.

Gasten: Anne marie Baeten, Raf De Koninck, Georges De Langhe en echtgenote Rita, Dhr. Delestré, Jean Limpens en echtgenote, Jan Moernaut, Julien Noynaert en echtgenote Godelieve, Hubert Scheerlinck, Marc Van den Broeck en echtgenote Martine, Stefaan Van de Winkel, André Van der Straeten, Dirk Van der Straeten, Lutgarde Van der Straeten, Frans Deprez.

Menu : Voorgerecht : Heilbot met prei en bouillabaisesaus Hoofdgerecht: Speenvarken filet met mosterdsaus Dessert : verwenkoffie met citroentaartje – macaron – en madeleines Gastspreker: Donderdag 26 oktober 2023 was Prof. Rik Torfs op uitnodiging van onze vrienden van de Marnixring Denderend Land te gast in De Snip te Moorsel. De avond werd georganiseerd in samenwerking met onze eigen Marnixring Iwein van Aalst en gold meteen ook als de oktober-editie van onze maandelijkse ledenvergadering. De opkomst voor de aangekondigde lezing van Prof. Torfs kon best bevredigend worden genoemd. In totaal waren er 90 personen in de zaal waarvan 36 de leden en gasten van MR Iwein van Aalst vertegenwoordigden.
Prof. Torfs deed zijn reputatie van onderhoudend verteller alle eer aan en bracht op een vlotte, met de nodige humor doorspekte aangename wijze zijn visie op het begrip”tijdsgeest”, meteen ook het onderwerp van zijn recent verschenen boek. Volgens hem kan de tijdsgeest nog het best worden gedefinieerd aan de hand van wat er op een gegeven ogenblik allemaal niet kan/mag gezegd en of gedaan worden. Met andere woorden : taboes ! Taboes waren er vroeger, zijn er nu en zullen er wel altijd zijn. Alleen wijzigen zij met de tijd. Zulks betekent echter niet altijd noodzakelijk een vooruitgang en werpt toch wel enkele vragen op. Wij zijn doorgaans overtuigd dat wij er steeds op vooruitgaan, maar is dat wel zo ? Materieel is dat allemaal zeer tastbaar, maar geldt die vooruitgang ook op het maatschappelijk vlak ? Wij zijn kinderen van onze eigen tijdsgeest die wij zelf mee gestalte geven, meent Prof Torfs. Zijn goede raad luidde dan ook : kijk hoofdzakelijk vooruit, maak gebruik van je kennis van het verleden maar laat je er niet door afremmen. Een raad die hij illustreerde met de metafoor van iemand die zich als buitenlander toch in de chaos van het Italiaanse wegverkeer waagt.
Wie het over taboes heeft komt onvermijdelijk ook bij het onderwerp van de vrije meningsuiting terecht. Prof. Torfs stelt dat het uiten van een vrije mening altijd mogelijk moet zijn, ook al wordt dat recht stelselmatig betwist. Zijn ultieme argument voor deze stelling is de uiterst belangrijke plaats die de vrije meningsuiting ook in de Universele verklaring van de rechten van de Mens inneemt.
Meningen en inzichten veranderen doorheen de tijd. Nochtans is Prof. Torfs niet erg overtuigd dat wat wordt omschreven als “ voortschrijdend inzicht” ook altijd wel de juiste richting uitgaat. Hij gelooft niet in de synthese, in het “evenwicht”. Hij verwijst daarbij naar het feit dat bepaalde maatschappelijke opvattingen misschien wel op een gegeven ogenblik verdwijnen maar ook vaak later weer terug opduiken. Zo was volgens hem de vrijheid van meningsuiting in pakweg de jaren 1960 – 1970 veel groter dan in het huidige “woke-tijdvak” waarin van iedereen het hyper politiekcorrect zijn wordt geëist.
Vooral de vermenging van recht en moraal vindt Prof. Torfs een kwalijke zaak. Een standpunt dat hij kracht bijzet door te verwijzen naar het begrip slachtofferschap. Een slachtoffer is niet per definitie een goed mens. Toch is het in onze huidige “tijdsgeest” blijkbaar iets dat doorgaans gemakkelijk wordt aangenomen. De empathie met het slachtoffer, of degene die er in slaagt zich in deze rol te manoeuvreren, is tegenwoordig vaak zo groot dat de rechten van de verdediging en het beginsel dat iemand onschuldig is tot het tegendeel is bewezen, in het gedrang dreigen te komen.
Tot slot van zijn betoog gaf de Prof. Torfs zijn aandachtig luisterende toehoorders nog de raad mee om met een gezonde dosis humor door het leven te gaan en vooral de eigen gekozen weg te bewandelen.
Eddy MERVEILLIE secretaris -verslaggever

IWEIN VAN AALST
Verslag ledenvergadering van donderdag 28 september 2023

Aanwezig : Johan Baten en Hilde, Michel De Gols, Maria De Proft, Willy De Smet en Rita, Frans Jansegers en Annie, Freddy Maes en Martine, Eddy Merveillie, Nestor Roseleth, Ariël Van Den Bossche, Luc Van Der Straeten, Willy Van der Voorde en Marie Paul, Firmin Verbrugge en Nadine, Michel verhelst.

Gasten: Julien en Godelieve Noynaert, Jean Pierre en Josiane Steenhoudt, gasten van Willy De Smet; Annemie Baten, gast van Johan Baten. Spreker : Prof.Dirk Van Varenbergh

Menu : Voorgerecht : Vitello Tonato Hoofdgerecht : Anjouduif met wintergroenten en zoete aardappel ; jus van de karkas van de duif. Nagerecht : Bavarois chocolade met kers, appel, en crème van bloedsinaasappel.
Gastspreker: Prof.Dirk Van Varenbergh over het forensisch onderzoek.

Na de gebruikelijke dienstmededelingen van de voorzitter en een korte inleiding van ons medelid Willy De Smet krijgt de gastspreker Prof. Dirk Van Varenbergh het woord. Prof. Van Varenbergh brengt ons al meteen een heel eind terug in de geschiedenis met een evocatie van de moord op Julius Caesar. Volgens de vaststellingen van de arts Antistius werd de Romeinse staatsman het slachtoffer van welgeteld 23 messteken waarvan er 1 uiteindelijk dodelijk was. Daarmee wordt al meteen duidelijk gemaakt dat de forensische geneeskunde ouder is dan men doorgaans pleegt aan te nemen al is zij door de eeuwen heen uiteraard geëvolueerd en steeds meer wetenschappelijk onderbouwd. De forensische geneeskunde bestaat uit 2 luiken : het forensisch klinisch onderzoek waarbij het te onderzoeken “slachtoffer” nog leeft en het forensich post mortem onderzoek of de autopsie wat aan de vertoonde foto's te oordelen niet bepaald een werk voor gevoelige zielen is. Een te onderzoeken lijk kan zich naargelang de omgevingsomstandigheden waarin het werd teruggevonden immers bevinden in een toestand van putrificatie (rotting), mumificatie (“gedroogd”) of verzeping (wanneer het uit het water werd opgevist). Het werk van de forensisch patholoog mag dan wel spectaculair ogen, toch is het slechts een onderdeel van het volledige wetenschappelijke gamma waarover de gerechtelijke diensten tegenwoordig beschikken. Ook het andere wetenschappelijk speurwerk zoals vezelonderzoek, DNA-vergelijking, ballistisch onderzoek… zijn een steeds belangrijker rol gaan spelen bij het ophelderen van misdrijven.

Net zo belangrijk als de beschikbare wetenschappelijke kennis is echter de manier waarop men bij het forensisch onderzoek de zaken benaderd. Daarbij is het bijvoorbeeld ook van belang dat alles in het werk wordt gesteld om te verhinderen dat er tijdens de eerste
vaststellingen op de plaatst delict door onvoorzichtig handelen sporen zouden worden uitgewist of onbuikbaar gemaakt want bij elk fysiek contact gebeurt er immers een uitwisseling van sporen. Men moet ook steeds een open geest behouden en niet uitgaan van vooronderstellingen of een reeds vooraf uitgewerkte thesis. Voorzichtigheid is steeds geboden. Prof. Van Varenbergh illustreert deze stelling aan de hand van wat in de analen van het forensische onderzoek bekend staat als “Meadow's law” . De in Groot Brittanië gerenomeerde pediater Roy Meadow die vaak werd geraadpleegd in gevallen van plots overlijden van kinderen zoals bij wiegedood, meende dat hij na enige studie van statistische data tot volgende stelregel kon besluiten : “het overlijden van 1 kind is tragisch, van 2 kinderen is verdacht, het overlijden van 3 kinderen is moord.” Helaas is ondertussen gebleken dat deze (foute) statistische benadering tot een aanzienlijk aantal onterechte veroordelingen van van kindermoord beschuldigde moeders heeft geleid.

De belangrijkste les die uit het betoog van Prof. Van Varenbergh kan worden getrokken is dan ook dat bij het forenisch onderzoek het niet is aangewezen om zich blind te staren op de vraag “wie is de dader” maar in de eerste plaats te vertrekken vanuit de vraag “wat is er precies gebeurd” ?
Eddy MERVEILLIE secretaris -verslaggever

IWEIN VAN AALST
Verslag ledenvergadering van donderdag 22 juni 2023

Aanwezig : Johan Baten en Hilde, Michel De Gols, Maria De Proft, Frans Jansegers en Annie, Freddy Maes en Martine, Eddy Merveillie, Ariël Van Den Bossche, Reddy Van der Borght, Luc Van Der Straeten, Willy Van der Voorde en Marie Paul, Firmin Verbrugge en Nadine, Michel verhelst.

Gasten: Julien en Godelieve Noynaert, gasten van Willy De Smet; spreker Els Schockaert.
Menu : Rundstartaar van Belgisch Blauw Wit & salsa van Coeur de Boeuf tomaat Paling in 't groen en pommes allumettes Tarte tatin van peer en vanille ijs

De bijeenkomst wordt gestart met enkele mededelingen van het bestuur over het verloop van de recent bijeengekomen Algemene Vergadering. Vervolgens geeft de voorzitter van de “Kortfilm-werkgroep” enige verdere toelichting over de planning van de organisatie van ons kortfilmfestival en maakt van de gelegenheid ook gebruik om de aan de schooldirectie gerichte brief en het inschrijvingsformulier aan de aanwezigen uit te delen. Als afsluiting van het inleidend gedeelte trakeert onze niet te stuiten protocolmeester en “Peeple-virtuoos” Willy Van der Voorde het aanwezige publiek op een geimproviseerde sessie over de werking van de nieuwe webstek.

Gastspreker : Els Schockaert Onze gastspreker Els Schockaert, Algemeen directeur van de Go-scholengroep Dender, ingeleid door haar gewezen mentor Firmin Verbrugge , gunt ons met haar uiteenzetting een inkijk in de wondere wereld van het onderwijs in Vlaanderen. Een onderwijs,dat afgaande op de resultaten van internationaal onderzoek, helaas kwalitatief achteruit boert zoals de meest recente PISA-score pijnlijk aantoont. De moeilijkheden waarmee leerkrachten en directeurs zich in deze steeds sneller evoluerende tijden geconfronteerd zien, zijn dan ook legio. Naast het tekort aan leerkrachten stelt zich immers ook het probleem van het binnen de maatschappij tanend aanzien van de leraar die naast zijn educatieve opdracht ook nog eens van overheidswege overstelpt wordt met allerhande administratieve en andere randtaken. De toenemende diversiteit in de klassen en de daarmee samenhangende nood aan differentiëring die nog eens een extra dimensie krijgt door de gevolgen van de verplichting tot het verstrekken van inclusief onderwijs vergt van het lerarenkorps een enorme inzet en flexibiliteit. De politieke wispelturigheid waarin de opéénvolgende ministeriële excellenties die het onderwijs onder hun bevoegheid hebben met brio excelleren, helpt de zaak zeker niet vooruit. Er wordt immers gegoocheld met leerdoelstellingen en nieuwe eindtermen dat het een lieve lust is. Zelfs in die mate dat leerkrachten op een gegeven ogenblik in september les dienden te geven op basis van doelstellingen waarover niet eens een akkoord bestond. Nochtans is iedereen het er over eens dat de huidige leefwereld van onze kinderen die reeds vanaf jonge leeftijd via allerhande digitale sociale media letterlijk met prikkels van buitenaf worden bestookt een aangepaste aanpak van het onderwijs vereist. Het aanleren van de zogenaamde 21st eeuwse vaardigheden wordt dan ook al vanaf de kleuterklas als noodzakelijk gezien wat uiteraard veronderstelt dat de school daartoe de nodige middelen en kennis in huis heeft wat helaas lang niet overal het geval is. De coronacrisis heeft ons geleerd dat de fameuze “digi-sprong” niet enkel kan worden gerealiseerd met het zomaar massaal uitdelen van laptops. In heel wat scholen bleken noch de leerkrachten, noch de infrastructuur hiervoor klaar te zijn. Wat ons meteen op een ander heikel punt brengt : de verouderde schoolinfrastructuur en de kosten dat dit met zich meebrengt. Hier moeten de scholen het zien te doen met de hun door de Vlaamse overheid toegekende budgetten. Voor scholengroep Dender betekent dit bijvoorbeeld dat er momenteel € 600.000 voor handen is waarmee moet worden verbouwd en gebouwd om aan alle nieuwe normen te kunnen voldoen. Soms wordt ook soelaas gevonden in samenwerkingsakkoorden. Zo zijn er Aalsterse scholen die buiten de schooltijd hun gebouwen ter beschikking stellen van een hobby- of sportclub.

Kortom, de toestand is ernstig maar volgens Mevr. Schockaert geenszins hopeloos. De bevindingen van de Commissie Beter Onderwijs, bekend als het zogenaamde “Brinckmannrapport” formuleerde enkele adviezen op basis waarvan het tij kan worden gekeerd. Het meest frappante in dit rapport is wel de vaststelling dat er wordt gepleit voor een terugkeer naar de essentie : het bijbrengen van basiskennis waarbij de leerling en zijn leerkracht centraal staan. Algemeen directeur Schockaert citeert enkele aanbevelingen uit dit rapport :
-Leerkrachten moeten de ruimte en de steun krijgen om kwaliteitsvol les te geven. Bovendien moeten de leerkrachten zich niet enkel gesteund weten door hun directie maar ook door de maatschappij, met name de ouders.
-Ouders moeten de pedagogische werking van de school voluit ondersteunen
-Herwaarderen en meer tijd uittrekken voor het lezen en in casu het begrijpend lezen
-Het technisch en het beroepsonderwijs verdienen meer maatschappelijke waardering.
-Ook aan kansarme kinderen moet hoge verwachtingen worden gesteld. Zij moeten extra worden gestimuleerd.
-Niemand heeft baat bij een overdiagnostisering of de therapeutisering van elk leerprobleem. Het bestaan van problemen als dyslexie, discalculatie enzv. moeten wel worden erkend maar er moet omzichtiger worden omgesprongen met het toekennen van allerhande “ labels”.
–Leerkrachten moeten de mogelijkheid krijgen om door te groeien tot de status van expertleerkracht die startende leerkrachten kan bijstaan en begeleiden.
-Er komt best een instapproef met bindend gevolg bij het begin van de lerarenopleiding. Verder is het de bedoeling dat de kwaliteit van het onderwijs kan worden gemeten ten opzichte van het zogenaamde “Referentiekader-onderwijs” waarin omschreven staat wat van kwaliteitsvol onderwijs wordt verwacht. Het is de bedoeling dat alle scholen om de 5 jaar een inspectierapport krijgen waarmee zij dan verder aan de slag kunnen gaan. Ook de pas ingevoerde Vlaamse toetsen moeten toelaten om tussen vergelijkbare scholen de kwaliteit van het onderwijs te meten.

De boeiende lezing wordt afgerond met een geanimeerde vragenronde wat meteen ook onze bezorgdheid over de toekomst van het onderwijs in Vlaanderen illustreert. Gelukkig kan het onderwijs rekenen op heel wat energieke, gedreven en positief ingestelde personen zoals Els Schockaert die zich blijven inzetten voor de zaak en hoeft er dus niet te worden gewanhoopt.

Eddy MERVEILLIE secretaris -verslaggever

IWEIN VAN AALST
Verslag ledenvergadering van donderdag 25 mei 2023

Aanwezig : Johan Baten en Hilde, Michel De Gols en Hilde, Maria De Proft, Willy De Smet en Rita, Dirk De Troch, Frans Jansegers en Annie, Freddy Maes en Martine, Eddy Merveillie, Nestor Roseleth, Ariël Van Den Bossche en Vera, Reddy Van der Borght, Luc Van Der Straeten, Willy Van der Voorde en Marie Paul, Firmin Verbrugge en Nadine, Michel verhelst.

Gasten: Julien en Godelieve Noynaert, gasten van Willy De Smet,Anne-marie Baten, gaste van Johan Baten ; spreker IWEIN VAN AALST
Verslag ledenvergadering van donderdag 25 mei 2023
Aanwezig : Johan Baten en Hilde, Michel De Gols en Hilde, Maria De Proft, Willy De Smet en Rita, Dirk De Troch, Frans Jansegers en Annie, Freddy Maes en Martine, Eddy Merveillie, Nestor Roseleth, Ariël Van Den Bossche en Vera, Reddy Van der Borght, Luc Van Der Straeten, Willy Van der Voorde en Marie Paul, Firmin Verbrugge en Nadine, Michel verhelst.
Gasten: Julien en Godelieve Noynaert, gasten van Willy De Smet,Anne-marie Baten, gaste van Johan Baten ; spreker Dr Gilbert Cooreman en echtgenote Chris.
Menu : Tartaar van zalm, appelcrème en zure room Lamskroon, witloof, bimi en jonge wortel, aardappelgratin Bavarois van kokos, passievrucht en aardbei
Bij aanvang van de avond geeft voorzitter Michel De Gols de aanwezigen een korte stand van zaken van de planning in verband met de organisatie van de Prozawedstrijd die inmiddels getransformeerd is naar de realisatie van een kortfilm met als thema “natuur en milieu”. Het is de bedoeling dat de scholen eind september, begin okotber worden aangesproken. Vervolgens houdt protocolmeestder Willy Van der Voorde een warm pleidooi om eens kennis te maken met de nieuwe webstek van de Marnixring. Na de mededelingen is het tijd voor het culinaire moment. Het heeft er echter alle schijn van dat de kok van dienst in de overtuiging verkeert dat de zaal deze avond met echte (Vlaamse) leeuwen is gevuld want menig geserveerde lamskroon is nog bijna rauw tot op het bot.
Na een korte inleiding door Ariël Van den Bossche krijgt onze gastspreker Dr. Gilbert Cooreman het woord. Dr. Cooreman is duidelijk een man met vele interesses die op de meest verschillende manieren worden aangewakkerd. De inleiding van zijn betoog is dan ook een blitz-overzicht van wat zowat allemaal zijn aandacht trekt. Wij krijgen daarbij een spervuur van familiale personages, plaatselijke bekende historische figuren (Pieter Daens, Louise Mayart, Isidoor Bauwens, LP Boon...) en gebeurtenissen te verwerken waarbij zelfs illustere Aalsterse volksfiguren zoals “Zwette Lowie” en “Poechkapelle” de revue passeren. Om de stelling dat een mens deels ook het resultaat is van zijn intellectuele educatie kracht bij te zetten wordt ons eveneens een blik gegund op een soort eregalerij van prominente personen die allen in het Sint-Jozef-Klein Seminarie te Sint Niklaas op de schoolbanken hebben gezeten. Daartoe behoren niet alleen enkele bekende namen uit de Vlaamse strijd zoals August Borms, Filip De Pillecyn en Anton Van Wilderode maar ook iemand als Kris Merckx, Conner Rousseau,Tom Lanoye ,Dr. Cooreman zelf en nog vele anderen van divers pluimage. Wat de literaire interesse betreft blijkt Dr. Cooreman een bijzondere fascinatie te hebben voor de Russische klassieken zoals Tolstoj, Poesjkin, Lermontov,
Gogol..maar het is echter Anton Tsjechov die onze spreker het meeste boeit en wiens levensverhaal uiteindelijk ook de hoofdmoot van de lezing vormt al komen ook nog de Romanovs en Rasputin om de hoek kijken. Tjechov (°1860 – + 1904) die zelf ook arts was, werd geboren in Taranog als de zoon van een arme kruidenier en leefde in het tsaristisch Rusland waarin onder Tsaar Alexander II de lijfeigenschap weliswaar was afgeschaft maar voor de rest de maatschappelijke orde onveranderd was gebleven. Erger nog, nadat Alexander II in 1881 het slachtoffer was geworden van een bomaanslag ging zijn zoon Alexander III een reactionair beleid voeren en kenden censuur en politieke verbanning naar Siberië weer een opbloei. De ontluikende literaire carrière van Tjechov die zich hoofdzakelijk in het genre van het kortverhaal onderscheidde werd door de gezaghebbende criticus Grigorovitj aangevuurd. Als praktiserend arts behandelde Tsjechov de minderbedeelden vaak gratis en ging hij ook een periode doorbrengen in het gevangenkamp van Sachalin, ervaringen die voor hem steeds bronnen van inspiratie vormden. Ter afronding krijgen wij van de spreker ook nog even mee dat Tsjechov die in 1904 aan tuberculose overleed naast het uitoefenen van geneeskunde en het schrijven van toneelstukken en kortverhalen ook heel wat romantische bedrijvigheid aan de dag legde wat meteen met een slide met 12 vrouwelijke portretten wordt geïllustreerd.
Ondanks het feit dat de gastspreker tijdens zijn betoog vaak van de hak op de tak sprong, zo vernamen wij slechts terloops dat hij ook nog actief meewerkt aan het onderzoek naar een nieuwe screeningsmethode ter opsporing van het Humaan Papilomavirus, wist hij het publiek toch aanhoudend te boeien zodat wij deze lezing als geslaagd kunnen beoordelen.
Eddy MERVEILLIE secretaris -verslaggever en echtgenote Chris.
Menu : Tartaar van zalm, appelcrème en zure room Lamskroon, witloof, bimi en jonge wortel, aardappelgratin Bavarois van kokos, passievrucht en aardbei
Bij aanvang van de avond geeft voorzitter Michel De Gols de aanwezigen een korte stand van zaken van de planning in verband met de organisatie van de Prozawedstrijd die inmiddels getransformeerd is naar de realisatie van een kortfilm met als thema “natuur en milieu”. Het is de bedoeling dat de scholen eind september, begin okotber worden aangesproken. Vervolgens houdt protocolmeestder Willy Van der Voorde een warm pleidooi om eens kennis te maken met de nieuwe webstek van de Marnixring. Na de mededelingen is het tijd voor het culinaire moment. Het heeft er echter alle schijn van dat de kok van dienst in de overtuiging verkeert dat de zaal deze avond met echte (Vlaamse) leeuwen is gevuld want menig geserveerde lamskroon is nog bijna rauw tot op het bot.

Na een korte inleiding door Ariël Van den Bossche krijgt onze gastspreker Dr. Gilbert Cooreman het woord. Dr. Cooreman is duidelijk een man met vele interesses die op de meest verschillende manieren worden aangewakkerd. De inleiding van zijn betoog is dan ook een blitz-overzicht van wat zowat allemaal zijn aandacht trekt. Wij krijgen daarbij een spervuur van familiale personages, plaatselijke bekende historische figuren (Pieter Daens, Louise Mayart, Isidoor Bauwens, LP Boon...) en gebeurtenissen te verwerken waarbij zelfs illustere Aalsterse volksfiguren zoals “Zwette Lowie” en “Poechkapelle” de revue passeren. Om de stelling dat een mens deels ook het resultaat is van zijn intellectuele educatie kracht bij te zetten wordt ons eveneens een blik gegund op een soort eregalerij van prominente personen die allen in het Sint-Jozef-Klein Seminarie te Sint Niklaas op de schoolbanken hebben gezeten. Daartoe behoren niet alleen enkele bekende namen uit de Vlaamse strijd zoals August Borms, Filip De Pillecyn en Anton Van Wilderode maar ook iemand als Kris Merckx, Conner Rousseau,Tom Lanoye ,Dr. Cooreman zelf en nog vele anderen van divers pluimage. Wat de literaire interesse betreft blijkt Dr. Cooreman een bijzondere fascinatie te hebben voor de Russische klassieken zoals Tolstoj, Poesjkin, Lermontov,
Gogol..maar het is echter Anton Tsjechov die onze spreker het meeste boeit en wiens levensverhaal uiteindelijk ook de hoofdmoot van de lezing vormt al komen ook nog de Romanovs en Rasputin om de hoek kijken. Tjechov (°1860 – + 1904) die zelf ook arts was, werd geboren in Taranog als de zoon van een arme kruidenier en leefde in het tsaristisch Rusland waarin onder Tsaar Alexander II de lijfeigenschap weliswaar was afgeschaft maar voor de rest de maatschappelijke orde onveranderd was gebleven. Erger nog, nadat Alexander II in 1881 het slachtoffer was geworden van een bomaanslag ging zijn zoon Alexander III een reactionair beleid voeren en kenden censuur en politieke verbanning naar Siberië weer een opbloei. De ontluikende literaire carrière van Tjechov die zich hoofdzakelijk in het genre van het kortverhaal onderscheidde werd door de gezaghebbende criticus Grigorovitj aangevuurd. Als praktiserend arts behandelde Tsjechov de minderbedeelden vaak gratis en ging hij ook een periode doorbrengen in het gevangenkamp van Sachalin, ervaringen die voor hem steeds bronnen van inspiratie vormden. Ter afronding krijgen wij van de spreker ook nog even mee dat Tsjechov die in 1904 aan tuberculose overleed naast het uitoefenen van geneeskunde en het schrijven van toneelstukken en kortverhalen ook heel wat romantische bedrijvigheid aan de dag legde wat meteen met een slide met 12 vrouwelijke portretten wordt geïllustreerd.
Ondanks het feit dat de gastspreker tijdens zijn betoog vaak van de hak op de tak sprong, zo vernamen wij slechts terloops dat hij ook nog actief meewerkt aan het onderzoek naar een nieuwe screeningsmethode ter opsporing van het Humaan Papilomavirus, wist hij het publiek toch aanhoudend te boeien zodat wij deze lezing als geslaagd kunnen beoordelen.
Eddy MERVEILLIE secretaris -verslaggever

Iwein van Aalst

Verslag ledenvergadering van donderdag 27 april 2023

Aanwezig : Johan Baten en Hilde, Michel De Gols en de Hilde, Maria De Proft, Willy De Smet en Rita, Frans Jansegers en Annie, Julien Librecht en Lucienne, Freddy Maes en Martine, Eddy Merveillie, Ariël Van Den Bossche, Reddy Van der Borght, Luc Van Der Straeten, Willy Van der Voorde en Marie Paul, Firmin Verbrugge en Nadine, Michel verhelst.

Gasten: Julien en Godelieve Noynaert, gasten van Willy De Smet,Anne-marie Baten, gaste van Johan Baten, Annemarie Van den Bossche, gaste van Eddy Merveillie.
Menu : Asperges op z'n Vlaams Rollade van Mechelse koekoek, champignons Crème brulée

Na de gebruikelijke dienstmededelingen van onze voorzitter en de protocolmeester krijgt de spreker van de avond het woord. Luckas Vander Taelen brengt ons, in première, een lezing over zijn meest recente boek “ Achille”. Het is het verhaal van de lotgevallen van zijn grootvader Achille Gheys tijdens de Eerste Wereldoorlog. In deze geschiedenis speelt het toeval een grote rol. Terwijl Achille de oorlog aan het Ijzerfront beleeft, verblijft zijn voor de legerdienst afgekeurde broer Hector in het Engelse Leeds. De beide broers voeren een uitgebreide briefwisseling. Hector schreef de brieven die hij van Achille ontving ijverig over in een schriftje dat door de jaren heen bewaard bleef en vele decennia later Luckas Vander Taelen toeliet de oorlogservaringen van zijn grootvader te reconstrueren. Daarbij combineert hij de in de brieven vermelde feiten met de indrukken en emoties die hij ervaart tijdens zijn fietstochten door de Westhoek. Aanvankelijk deelt Achille nog het toen zowat algemeen heersende naïef enthousiasme dat de oorlog wel zal meevallen en snel zal beëindigd zijn. De eerste confrontaties met de Duitsers maken echter snel komaf met deze dwaling. Naast alle andere verschrikkingen die Achille moet aanschouwen maakt onder andere de aanblik van het door een Duits bombardement omgewoelde kerkhof van Reninge op hem een diepe indruk. Een dodenakker van rottende en half vergane lijken levert in de vuurgloed van een afbrandende kerk en onder het gedreun van de Duitse beschietingen een hels spektakel.

Wanneer Achille gewond wordt komt hij terechtkomt in het legerhospitaal l'Océan in De Panne. Daar keurt de arts hem af voor dienst in de infanterie maar bevindt hem toch nog goed genoeg voor de artillerie. Daarmee loopt Achille voortaan wel wat minder risico dan in de loopgrachten maar helemaal veilig is het ook niet. Kort daarna volgt er een verlofperiode in Engeland en krijgt hij de kans zijn broer Hector in Leeds te gaan opzoeken. Tijdens een avondje uit in Bradford ontmoet Achille de Mechelse
Josephine Buelens die deeluitmaakt van de naar Engeland gevluchte Belgische gemeenschap. De jonge dame bevalt Achille wel. Hij bezorgt haar een soldatenfoto van zichzelf en in zijn latere briefwisseling met Hector informeert hij regelmatig naar haar. Toch zullen ze elkaar pas na de oorlog weer ontmoeten. Na de wapenstilstand wordt Achille in Mechelen gekazerneerd en ondertussen is ook de familie Buelens terug. Vervolgens zal het gelukkig toeval en de combinatie van de aankoop van een legerpaard en een goed bewaarde foto de twee, Josephine ( Fientje) Buelens en Achille Gheys, weer samenbrengen. Bijna 40 jaar later wordt het “oorlogskoppel” de fiere grootouders van een zekere Luckas Vander Taelen, historicus, leadzanger van de new waveband Lavi Ebbel, intendant van het Vlaams Audiovisueel Fonds, politicus , programmamaker voor de RTBF en VTM, columnist, auteur en voorzitter van het Louis Paul Boon genootschap.
Eddy MERVEILLIE secretaris -verslaggever